Αλλαγή στη νοοτροπία - Ξανά στην πρωτοπορία

Η ΟΝΝΕΔ ιστορικά ήταν το ριζοσπαστικότερο κομμάτι της παράταξης. Για να είμαστε σαφείς, η έννοια της παράταξης δεν περιχαρακώνεται στον πολιτικό οργανισμό – φορέα. Οι ιδέες της, οι προτάσεις της, το όραμά της, πολλές φορές ήταν πιο μπροστά ή ακόμα και σε λογικά πλαίσια, σε σύγκρουση, με κατεστημένες νοοτροπίες του κόμματος.

Σταδιακά επήλθε η νοοτροπία που ήθελε την οργάνωση μονάδα παραγωγής χειροκροτητών για το κόμμα, τα δε μέλη της, μονάδα μέτρησης της επιρροής του κάθε φιλόδοξου στελέχους. Χαρακτηριστική είναι η ερώτηση ‘’Ποιανού είναι αυτός;’’ και η απάντηση ως προσδιοριστικός παράγοντας της παραταξιακής του αξίας. Επενδύσαμε στην ποσότητα και δεν δώσαμε καμία ευκαιρία στην ποιότητα.

Στον δρόμο για το Εμείς

Γυρνώντας χθες αργά το βράδυ στο σπίτι από το <<Μένουμε Ευρώπη>> ένιωσα για τους συμπολίτες μου ένα αίσθημα περηφάνιας. Ένα αίσθημα που είχε να κάνει καιρό την εμφάνισή του και πως να κάνει αλλιώς, αφού ότι αφορά διεκδίκηση ή αίτημα τα τελευταία χρόνια, αφορά αποκλειστικά το προσωπικό συμφέρον του καθενός ξεχωριστά και ποτέ το συλλογικό καλό.

Κανείς δεν δικαιούται να πει ότι δεν ήξερε…

Φαντάζομαι πως κανείς δεν θεωρεί πως ο Πρωθυπουργός, γνωρίζοντας την αντικειμενική δυσκολία του εγχειρήματος, τρελάθηκε και επίσπευσε την διαδικασία της Προεδρικής εκλογής, και νομίζω κανείς δεν πιστεύει τον αφελή συλλογισμό ότι ήθελε να ξεφορτωθεί την καυτή πατάτα, της δύσκολης ομολογουμένως διαπραγμάτευσης και της επιβολής νέων μέτρων. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά, την ώρα που η Χώρα έδινε την τελική μάχη και ήταν αναγκαία η πολιτική σταθερότητα, ώστε να αυξηθεί η διαπραγματευτική μας ισχύς, η Κυβέρνηση είχε την ατυχία να έχει απέναντί της την πιο ανεύθυνη αντιπολίτευση από την μεταπολίτευση και έπειτα.

Το ιστορικό καθήκον του Έθνους μας

Η ιστορία του Έθνους μας έχει ένα περίεργο συνήθειο. Οι σταθμοί της, τις περισσότερες φορές δεν καθορίζουν μόνο την ιστορική εξέλιξη του, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν θα υπήρχε ο σύγχρονος δυτικός κόσμος, τουλάχιστον όχι όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα, αν δεν υπήρχαν οι Θερμοπύλες, ο Μαραθώνας, οι Πλαταιές. Η Κωνσταντινούπολη υπήρξε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του Βυζαντινού κράτους το τελευταίο ανάχωμα στις επιδρομές των Αραβικών ορδών, η αντοχή του αναχώματος αυτού σήμανε την σωτηρία όχι μόνο της Αυτοκρατορίας, αλλά και ολόκληρου του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αν δεν υπήρχε ο Ιωάννης Καστριώτης ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός χώρος θα είχε εξισλαμιστεί. Έλεγε χαρακτηριστικά ο Μωάμεθ ο Β΄: "Εάν δεν είχε γεννηθεί ο Σκεντέρμπεης, εγώ θα είχα συνδέσει τον κόλπο της Αδριατικής με την Ενετική Δημοκρατία, θα είχα θέσει το σαρίκι επί της κεφαλής του Πάπα και την ημισέληνο επί του τρούλου του Αγίου Πέτρου".

Στηρίζουμε την πραγματική αλλαγή στην αυτοδιοίκηση

Αδιαμφισβήτητα ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα είναι η συμμετοχή των νέων στην πολιτική. Πέραν της επικοινωνιακής διάστασης της ανανέωσης, την οποία οι νέοι εκπροσωπούν, παραμένουν ακόμα και σήμερα, στο περιθώριο των εξελίξεων. Η <<σύγκρουση των γενεών>> διαπνέει συνολικά την ελληνική κοινωνία, σε μια εποχή που είναι κρίσιμη η ουσιαστική συμμετοχή του παραγωγικότερου κομματιού της, στην διαμόρφωση της Νέας Ελλάδας.